tanış

sif.

1. Tanışlığı olan, əvvəllər görüşmüş, bir-birini tanıyan. İndidən hər kəs ki tanış kəndlilərindən birinə rast gəlir, qaçıb kəndlinin qabağını kəsib deyir. C. M.. <Şükür> nazir ilə tanış bir parlaman üzvü tapdı. S. H.. // is. Tanış adam. Rast gəlir yenə də dostlar, tanışlar; Görüşür əl verib, öpüşürük biz. S. V.. Qəhrəmanın Bakıda tanışı yox idi. Ə. Vəl.. Tanış etmək – 1) iki və ya bir neçə adamı birbirinə təqdim edərək aralarında tanışlıq yaratmaq. <Murad> məni yoldaşı Badisəba xanımla tanış etdi. Ç.. <Gülsabah Qüdrətə:> Siz məni heç kəslə tanış etmədiniz, hamısını bir-bir özüm soruşmalıyam? C. Cabbarlı; 2) bir şey haqqında məlumat verərək, danışaraq, göstərərək birində təsəvvür oyatmaq, məlum etmək. Döyüşçüləri vəziyyətlə tanış etmək. Tanış olmaq – 1) birisi ilə və ya bir şeylə tanışlıq əldə etmək, bir-birini tanımaq, aralarında ülfət yaranmaq. <Balaş:> Xalq öz işində, gücündə, gedim tutum ki, gəl mənim arvadım <Dilbər> ilə tanış ol? C. C.. Siz kənarda dayanmayın, bir yaxın gəlin; Qayıqdakı üç nəfərlə tanış olaq biz. Ə. Əlibəyli; 2) bir şey haqqında məlumat almaq, bilik əldə etmək, bələd olmaq. Klassik musiqi ilə tanış olmaq. – İş ilə tanış olandan sonra Vahidi axırıncı dəfə rəis özü dindirdi. M. C..

2. Qabaqlar təsadüf olunmuş; məlum, bələd. Tahir . . tanış həyətlərə göz gəzdirir, qohum-əqrəbaya rast gələcəyini düşünədüşünə irəliləyirdi. M. Hüs.. Tanış bir səs nagahani bir zərbə kimi <Gülnazı> sarsıtdı. M. İ..

◊ Tanış gəlmək – qabaqlar tanış olduğu halda yaxşı tanıya bilməmək, tanış kimi görünmək. Bu səs Məmmədə tanış gəldi. M. S. O.. Qadının yerişi, bədəninin hərəkəti mənə tanış gəlirdi. S. S. A..